برای دل خودم

وقتی لب تابو باز می کنم چشم های براق سارا رو می بینم که زل زدن بهم. نمی دونم. حتما موقع دیدن عکس ها اتفاقی شده background. چرا اتفاق ها هم می خواهند من را دلتنگ تر کنند؟ کاش مدام این جمله توی سرم وول نمی خورد:  در بهترین حالت، من سالی یک بار سارا را خواهم دید.

خدایا! یعنی روزهای بعد و بعدتر حالم بهتر می شه؟