روند رشد

تا حدود یک ماه قبل تا می ایستادم که نماز بخوانم، محمدحسین می زد زیر گریه و دست به چادرم می شد! می دانست که تا چند دقیقه اعتنای ویژه ای بهش نمی کنم و نمی تونم جوابشو بدم.

تازگی ها تا تکبیر نماز را می گویم محمد حسین می داند که تا چند دقیقه نمی توانم جلوی کارهایش را بگیرم. می دود می رود جاهای غیر مجاز و سر چیزهای غیرمجاز. میز توالت با کشوهای پر از خرده ریز انتخاب مناسبی است. محمد حسین آخرهای نمازم با قیافه ای جدی و مقتدرانه از توی اتاق می آید بیرون. توی دستهایش دو تا ناخن گیر، صلوات شمار، یک قاب عکس کوچک و سرپوش مسواک است.

پی نوشت: چند وقت بود که به خاطر نمازهایی که دیر خوانده می شدند، حسابی عذاب وجدان داشتم تا این که تو رادیو شنیدم آقایی روایتی نقل می کرد از رسول اکرم با این مضمون که ناراحتی یک کودک مرا بیشتر دلتنگ میکند تا تنگی وقت نماز. به نظرم فوق العاده بود این روایت. دوست دارم منبع و سندش را پیدا کنم. اگر موفق شدم اینجا اضافه اش می کنم.