آن ور بام

به نظر روان شناسان پدیده ای وجود دارد به نام شی انتقالی که به مسئله خواب بچه ها مربوط می شود. بعضی بچه ها دوست دارند یکی از اسباب بازی ها یا اشیاء محبوبشان را با خود توی رختخوابشان ببرند تا بتوانند راحت تر و با آرامش بیشتری از عالم بیداری به دنیای خواب فرو بروند. مثلا یک خرس عروسکی یا یک پتو می تواند شی انتقالی باشد. تا این جای قضیه مشکلی نیست اما وقتی محمد حسین چند تا ماشین صدادار، تفنگ، سوئیچ ( که خودش سوژه ای است و باید مفصلا در موردش بنویسم)، عینک، کتاب ها و ... را با خودش می آورد توی تخت ما پهن می کند، مسئله واقعا به مشکل تبدیل می شود. تصورش را بکنید در حالی که سه تایی عین بادمجان توی ماهیتابه خوابیده ایم، به سختی پهلو به پهلو می شوم و ناگهان صدای یکی از آن ماشین ها که زیرم مانده بلند می شود، چه حسی دارم راجع به این اشیای انتقالی؟