فرزند صالح

این روزها و حتی این سال ها، هر جا که سر می چرخانی پر شده از موسسات و مهدها و چیزهای دیگری مربوط به استعداد، خلاقیت، کودک برتر، باهوش...

بچه ها Baby Einstein می بینند حتما به امید این که مثل انیشتین شوند. مهدهای دو زبانه حسابی روی بورس است. همین تبلیغ بالای صفحه را ببینید... بچه ها از شکم مادرشان بیرون نیامده می خوانند. از روی نقاشی آموز سنا هنرمند می شوند. بچه های امروزی خیلی باهوش شده اند چون می توانند یک عالمه حرف های قلمبه سلمبه را که توی فیلم و کارتون می بینند تکرار کنند. اسباب بازی های پرورش هوش و کتاب های پرورش خلاقیت همه جا پر شده و مامان ها اینقدر برای بچه هایشان وقت می گذارند که تکه های درست پازل را پیدا می کنند و می دهند دست بچه تا سر جای خودشان بچینندشان. کلاس های داستان نویسی ( اگر جایی احیانا و اتفاقا پیدا شوند،) به حد نصاب نمی رسند و کلاس های حرکت ( بخوانید رقص) برای پسرهای نوجوان به جایش پیشنهاد می شود.

اگر شنیدید جایی به بچه ها گذشت یاد می دهند طوری که اگر کسی زدشان، او را ببخشند؛ فداکاری یاد می دهند جوری که نوبت سرخوردن خودشان را به دوستشان بدهند؛ ایثار را تمرین کنند که وقتی گرسنه بودند، خوراکی شان را بدهند به همکلاسی شان؛ همدردی کنند تا اگر کسی زمین خورد آن ها هم ناراحت شوند؛ اگر شنیدید جایی به بچه ها می گویند چطور خدا را دوست داشته باشند و چطور بنده ی خوبی باشند، لطفا سریعا به من اطلاع دهید.